[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ke aça ororingo povas tenti ilin fari krimon.
Bela, milda kaj pacienca ÿi sidis en la ju¸ejo. xi neniam in-
citis iun, ne, ßi faris al si amikojn el la ju¸isto, la skabenoj kaj
ankaû la prokuroro. Tion ili ja ne volis mem konsenti, sed oni
asertis, ke la distrikta tribunalo, ne estus malkondamninta la
akuzitojn, se ÿi ne estus çeestinta en la ju¸okunsido. Tiel ne-
eble estis kredi, ke tiu, kiun Marit Eriksdotter ÿatas, faris kri-
mon.
Kaj nun ÿi çeestis ankaû tie çi, por ke la arestitoj vidu ÿin.
xi staris tie por doni al ili forton kaj konsolon. xi volis pre¸i
por ili dum la pruvofaro, konfidi ilin al la graco de Dio.
Oni ja nenion sciis. Oni ja diras, ke la pomo ne falas mal-
proksime de la arbo, sed vere ÿi aspektis bona kaj senkulpa.
Kaj certe ÿi havis amoplenan koron, povante resti kie ÿi sta-
ras.
Certe ÿi aûdis çion, kion oni kriis al ÿi, sed ÿi nek respon-
dis nek ploris nek provis fu¸i. xi sciis, ke la malfeliçaj kapti-
toj ¸ojos, kiam ili vidos ÿin. xi estis ja la sola, la sola en la tuta
amaso, kiu havis por ili homan koron.
54
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
Çiuokaze ÿi ne staris tie tute vane. Iu kaj iu el tiuj, kiuj ha-
vis proprajn filinojn, same mildajn kaj senkulpajn kiel ÿi, pen-
sis en sia koro, ke ili ne ÿatus vidi ÿin tie, kie ÿi nun staras.
Vere oni aûdis iun kaj alian voçon kiu defendis ÿin aû al-
menaû provis silentigi spritulojn kaj kriulojn.
Ne nur pro la fino de la longa atendo sed ankaû pro Ma-
rit Eriksdotter oni ¸ojis, kiam malfermi¸is la pordoj de la ju-
¸ejo kaj la afero komenci¸is. En solena procesio venis unue
la ju¸oservisto, la prokuroro kaj la kaptitoj, kiuj estis liberaj
sen katenoj kaj ligoj, kvankam çiu estis gardata de du solda-
toj. Poste oni vidis la sakristianon, la preposton, la skabenojn,
la skribiston kaj la ju¸iston. Post tiuj iris la sinjoroj kaj kelkaj
bienuloj, kiuj havis tiel grandan reputacion, ke oni permesis
al ili esti interne de la gardovico.
La prokuroro kaj la kaptitoj stari¸is, sin laû la maldekstra
flanko de la ju¸ejo, la ju¸isto kaj la skabenoj iris dekstren, la
sinjoroj restis en la mezo. La skribisto prenis lokon çe la tablo
kun siaj paperruloj. La granda tamburo ankoraû staris sola
meze sur la loko. Nenio kaÿis ¸in.
Kiam la procesio montri¸is, fari¸is tuj interpremo kaj ku-
rado en la popolamaso. Pluraj grandaj kaj fortaj viroj provis
fari vojon por si al la unua vico. Antaû çio ili provis forpeli
Marit Eriksdotter. Sed en sia timo ke ßi venos al kaÿita loko
ÿi klinis sin, kaj, malgranda kaj maldika kiel ÿi estis, rampis
inter la kruroj de du soldatoj kaj internen de la gardovico.
Tio estis tute kontraû bona ordo, kaj la prokuroro man-
signis al la ju¸oservisto, ke li forigu ÿin.
La ju¸oservisto tuj iris al ÿi, metis sian manon sur ÿian ÿul-
tron kvazaû por aresti ¸in kaj kondukis ÿin supren, al la ju-
¸ejo. Sed kiam ili estis venintaj en la homgrupon, kiu estis tie,
55
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
li lasis ÿin. Li konis ÿin sufiçe por scii, ke ÿi ne provos forku-
ri, se ÿi nur povas stari proksime al la arestitoj, kaj se la pro-
kuroro dezirus admoni ÿin, ÿi estus facile trovebla.
Sed cetere, kiu havis nun tempon pensi pri Marit Eriksdot-
ter. La preposto kaj la sakristano estis pasintaj antaûen kaj
staris nun meze sur la loko. Ambaû prenis la çapelojn de la
kapoj, kaj la sakristiano komencis kanti psalmon. Kaj kiam
tiuj, kiuj staris ekster la gardovico, aûdis la psalmon, ili kom-
encis kompreni, ke okazos io granda kaj solena, la plej solena,
kion ili ¸is nun partoprenis: apelacio al la çiopova, çioscia
diaîo por ekscii ¸ian volon.
Ankoraû pli solenaj fari¸is la homoj, kiam la preposto pa-
rolis. Li pre¸is al Kristo, la filo de Dio, kiu iam mem staris
antaû la tribunalo de Pilato, ke ili kompatu tiujn çi akuzitojn,
por ke ili ne ricevu maljustan verdikton. Li pre¸is al li kom-
pati ankaû la ju¸antojn, por ke ili ne devu verdikti al la morto
senkulpan homon.
Fine li pre¸is al li, ke li kompatu la publikon, por ke ¸i ne
devu atesti grandan maljuston kiel iam la judoj çe Golgota.
Çiuj aûskultis al la preposto kun nudaj kapoj. Ili ne pensis
plu siajn etajn terajn pensojn. Ili venis en alian humoron. xaj-
nis al ili, ke li alvokas Dion mem, ili sentis lian çeeston.
Estis bela aûtuna tago kun blua çielo, blankaj nubetoj kaj
la arboj plenaj de flavaj folioj. Aroj da migrobirdoj fojon post
fojo flugis suden super iliaj kapoj. Estis neordinare vidi tiel
multajn en unu tago. Ili opiniis, ke tio devas ion signifi. Çu
estas signo de Dio, ke li aprobas ilian faron?
Kiam la preposto finis, la ju¸isto paÿis antaûen kaj laûtle-
gis la re¸overdikton. ¯i estis longa kun multaj turnoj, kiujn
estis malfacile sekvi. Sed ili komprenis, ke la tera potenco
56
LA RINGO DE LA GENERALO
eLIBRO
kvazaû formetis siajn sceptron kaj glavon, siajn sakon kaj
scion kaj petas gvidon de Dio. Kaj ili pre¸is, ili pre¸is çiuj, ke
Dio helpu kaj gvidu.
Poste la prokuroro prenis la kubojn kaj petis al la ju¸isto
kaj pluraj aliaj el la çeestantoj, ke ili îetu ilin por vidi, ke ili
estas veraj. Kaj la homoj aûdis kun stranga tremtimo la falon
de la kuboj kontraû la tamburan ledon. Tiuj malgrandaj ob-
jektoj, kiuj estis malfeliço al multaj homoj çu ili nun estos
rigardataj kiel indaj interpreti la volon de Dio?
Kiam la kuboj estis provitaj, oni alkondukis la tri arestitojn.
Oni unue donis la kalikon al Erik Ivarsson, kiu estis la plej
a¸a. Sed samtempe klarigis al li la prokuroro, ke tio çi an-
koraû ne estas la fina decido. Nun ili îetos nur por decidi la
vicon.
Tiu unua rondo fini¸is tiel, ke Paul Eliasson faris la plej
malmultajn punktojn, kaj Ivar Ivarsson la plej multajn. Do
estis li, kiu devis komenci.
La tri akuzitoj portis la samajn vestojn, kiujn ili surhavis
kiam ili renkontis la kapitanon dum la malsupreniro de la
somerpaÿtejo, kaj tiuj estis nun kaj ÿiritaj kaj malpuraj. Kaj
same malbonspertaj kiel la vestoj ÿajnis iliaj portantoj. Sed al
[ Pobierz całość w formacie PDF ]