[ Pobierz całość w formacie PDF ]
czternaście lat.
Tak jak Giordano Bruno, podstępem zwabiony został i zamknięty w lochu zamku
papieskiego w Awi-nionie William Ockham. Stało się to w 1324 roku z polecenia papieża
Jana XXII. Ten znamienity angielski filozof miał jednak więcej szczęścia - po czterech
latach udało mu się z więzienia zbiec.
Giordano Bruno urodził się w styczniu lub lutym 1548 roku, w mieście Nola, położonym
w pobliżu Neapolu. Jego rodzicami byli Giovanni Bruno i Frau-lisa Savolino. Na chrzcie
otrzymał imię Filip. Nauki pobierał od 1562 roku w Neapolu. Tam też 15 czerwca 1565
rozpoczął nowicjat w klasztorze dominikanów (San Domenico Maggiore) i otrzymał
zakonne imię lordanus - Giordano. Imienia tego używał już do końca życia. W 1572 roku
przyjął święcenia kapłańskie i tegoż roku, 21 maja, podjął w swoim klasztorze studia
teologiczne.
Zainteresowania naukowe wydały się ojcom zakonnym bardzo podejrzane. Jego
entuzjazm dla Kopernika i nie skrywana pogarda dla niedorzeczności teologii stały się
wkrótce powodem oskarżenia go herezję. Sporządzony w 1575 roku akt oskarżenia
zawierał sto trzydzieści punktów. I odtąd przez dwadzieścia pięć lat nieprzerwanie ciągną
się prześladowania Bruna: grozi mu wciąż więzienie, zagrażająna-jemni mordercy,
zasadzki, wreszcie najstraszliwsza kara - stos.
wierćwiecze swej tułaczki rozpoczyna Giordano Bruno ucieczką z Neapolu do Rzymu,
gdzie zatrzymał się w klasztorze Santa Maria sopra Mine-rva. Tam, po kilku tygodniach
pobytu, zdecydował się zrzucić habit zakonny, po czym zbiegł do Genui. Od kwietnia
1576 przebywał w Ligurii (Nola), gdzie do początku 1577 roku uczył gramatyki i
astronomii. Następnie przez Savonę, Turyn i Wenecję udał się do Padwy, a stamtąd przez
Brescię, Bergamo, Mediolan dotarł do stolicy Sabaudii - Chambery. Wraz z
przekroczeniem granicy włoskiej w 1578 roku opuścił Włochy na trzynaście lat.
W Genewie, w której przebywał w latach 1578-1579, obracając się przede wszystkim w
środowisku emigrantów włoskich, przyjął kalwinizm. Zatrudnił się jako korektor w
drukarni, a 20 maja 1579 zapisał na uniwersytet genewski. Dnia 6 sierpnia 1579 został
aresztowany za wydrukowanie broszury wyliczającej dwadzieścia błędów popełnionych w
czasie wykładu przez profesora filozofii Antoine de la Faye. Zwolniony z więzienia, 27
sierpnia opuścił Genewę i udał się wpierw do Lyonu, a potem do Tuluzy, gdzie jesienią
1579 rozpoczął wykłady z filozofii. Spotkał się tu z filozofem portugalskim Francisco
Sanchezem, który wykładał na uniwersytecie filozofię i medycynę. Siad tego spotkania
znajduje się w Bibliotece Uniwersytetu Wrocławskiego - to egzemplarz dzieła Sancheza
"O tym, że nie wiemy nic" z 1581 roku, z dedykacją dla Bruna na karcie tytułowej i
własnoręcznymi uwagami Bruna w tekście.
Walki religijne pomiędzy katolikami i hugenota-mi skłoniły Bruna do opuszczenia
Tuluzy. Jesienią 1581 przybył do Paryża, gdzie został przyjęty przez króla francuskiego,
Henryka III Walezego, którego zainteresowała niezwykła pamięć Bruna. Król mianował go
profesorem Sorbony, obdzielając zarazem szczególnym przywilejem: zwolnieniem z
konieczności uczęszczania na msze, co było wówczas obowiązkiem profesorów. W 1582
roku Bruno opublikował w Paryżu książkę "Sztuka pamięci", zaopatrując jaw dedykację
dla króla. W tym samym roku wydał również komedię "Zwiecznik" i kilka innych książek.
Narastająca fala reakcji katolickiej skłoniła Bruna do opuszczenia Francji w 1583 roku.
Zaopatrzony w polecające listy króla do ambasadora francuskiego w Londynie, wyjechał
Bruno do Anglii. Coraz powszechniej znany stawał się już wówczas jego krytyczny
stosunek do religii. Informację o tym przekazał też ambasador angielski w Paryżu, Henry
Cobham, w liście do ministra Francisa Walsinghama. Mimo to w czerwcu 1583 odbyła się
w Oksfordzie publiczna dyskusja między Brunem a tamtejszym teologiem Johnem
Underhillem (zorganizowana zresztą dla uświetnienia pobytu wojewody sieradzkiego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]