[ Pobierz całość w formacie PDF ]
my dziecka z dysortografią, będzie glównie odpytywat je ustnie.
Jego
prace pisemne będzie oceniat pod kątem merytorycznym (treści,
wiedzy, kompozycji, stylistyk, nie obniżając ocen za btędy
ortograficz-
ne. Ocena z wypracowania powinna dotyczyć zatem jego treści.
Poprawność ortograficzna powinna być oceniona jakościowo - jako
ocena opisowa. Nauczyciel powinien podać liczbę btędów. Dziecko
zaś ma obowiązek je odszukać i opracować w sposób wskazany przez
nauczyciela.
Dyktanda w młodszych klasach (pierwszej, drugiej) można zastąpić
pisaniem z pamięci. W starszych klasach lepiej, aby były oceniane
opisowo przez wskazanie btędów i aby staly się dla ucznia
materiafem
do indywidualnej pracy, związanej z ich poprawą. Oceny z języka
polskiego i języków obcych powinny być gtównie formufowane na
75
podstawie sprawdzianu wiedzy.
Dziecka z trudnościami w czytaniu nauczyciel nie powinien odpyty-
wać publicznie, polecając mu czytać glośno przy cafej klasie.
104
Warunkiem brania pod uwagę tych zaleceń przez nauczyciela jest
stwierdzenie dysleksji, dysortografii i dysgrafii na drodze
wielospecja-
listycznych badań: psychologicznego i pedagogicznego, ewentualnie
poszerzonego o badanie lekarskie i ocenę Iogopedy.Równie niezbęd-
nym warunkiem jest wykazywanie się przez ucznia stałą pracą w
formie zajęć prowadzonych w domu i w szkole.
Nauczyciel powinien zdawać sobie sprawę, że dziecko dyslektycz-
ne może mieć trudności w wielu przedmiotach, ze względu na
opóznienia rozwoju różnych funkcji percepcyjnych, pamięci, motoryki.
Wśród szczegótowych wskazań warto zatem dodać, że dzieci
dyslektyczne nie powinny być wyrywane do natychmiastowej odpo-
wiedzi, ponieważ często mają trudności z szybkim przypominaniem
sobie danych, szczególnie nazw (biologia),dat (historia),
terminów i
długich ciągów reakcji chemicznych, a także słówek podczas nauki
języków obcych. Niektóre z nich nie potrafią szybko się orientować w
przestrzeni (na mapie), ani szybko orientować w czasie
(chronologia w
historii).
Dzieci dyslektyczne często są męczliwe, po 10 minutach intensyw-
nej uwagi muszą odpocząć - mieć krótką przerwę lub zmienić rodzaj
aktywności. Dlatego też dziecko lepiej pracuje, jeśli ma w ciągu
lekcji
kilka krótkich przerw lub różnorodne formy aktywności.
Dziecko dyslektyczne często ma osłabioną funkcję pamięci, wyma-
ga znacznie dtuższego czasu, aby zapamiętać wiersz lub tabliczkę
mnożenia, dlatego dobrze jest, indywidualizując wymagania, dać mu
na to dodatkowy czas lub zadawać materiat w mniejszych porcjach,
np. potowę wiersza, podczas gdy pozostate dzieci mają opanować
cafość. Dziecko dyslektyczne nie potrafi też zapamiętać zbyt dużo
nowych słówek czy terminów naraz, np. kilkunastu nazw dla oznacze-
nia różnych rodzajów chmur czy wiatru. Potrzebuje wielu powtórzeń i
utrwalania materiafu w dłuższym okresie. Można polecić dziecku, aby
na końcu zeszytu prowadziło słowniczek terminów, trudnych wyrazów,
których nie może zapamiętać. Do utrwalania wiadomości należy
zaangażować jak najwięcej zmysłów: ruch, słuch, dotyk. Dobrze, gdy
dzieci uczą się notując lub powtarzając tekst na gfos. Jest to
również
uczenie się polisensoryczne, w którym angażuje się motorykę (całe
ciato, ręce, narządy mowy) i słuch. Wskazane jest podczas lekcji
używanie pomocy dydaktycznych, o których była mowa, także pomo-
cy, które służą do ćwiczeń korekcyjno-kompensacyjnych.
105
\
Dobrze byłoby gdyby nauczyciel znalazł czas, aby jak najczęściej
76
sprawdzać zeszyt dziecka i poprawność zapisu, co jest przedmiotem
pracy domowej, ponieważ dzieci te mają tendencję do zniekształcania
informacji i np. zapisują 's.36 zamiast 63 lub 39" ("pismo
zwierciadla-
ne").Stąd też częste bfędy podczas rozwiązywania zadań matematycz-
nych.
Dziecko z dysgrafią w początkowym okresie nauki powinno mieć
możność pisania przez dłuższy czas ofówkiem i w większej niż
normalnie liniaturze.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]