[ Pobierz całość w formacie PDF ]

11.46. On zaś rzekł: I wam, znawcom Prawa, biada, bo obciążacie ludzi brzemionami nie do uniesienia, a sami
ani jednym palcem swoim ich nie dotykacie.
11.47. Biada wam, że budujecie grobowce prorokom, wasi ojcowie zaś ich zabili.
11.48. Z
wiadczycie przez to, że pochwalacie uczynki ojców swoich, gdyż oni ich zabili, a wy budujecie.
XIV. Mordercy proroków
11.49. Dlatego mądrość Boża rzekła: Poślę do nich proroków i apostołów, a spośród nich zabijać i ścigać będą,
11.50. aby zażądano od tego pokolenia krwi wszystkich proroków, wylanej od założenia świata,
11.51. począwszy od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który został zabity pomiędzy ołtarzem a domem. Tak
powiadam wam, zażąda się [jej] od pokolenia tego.
11.52. Biada wam znawcom Prawa, że zabraliście klucz poznania. Sami nie weszliście, a powstrzymaliście
wchodzących.
11.53. A gdy stamtąd odchodził, zaczęli uczeni w Piśmie i faryzeusze odczuwać straszną urazę i wypytywać go
o wiele rzeczy,
11.54. czyhając nań, by pochwycić go na czymś z jego ust.
12.1. A gdy się zgromadził tłum, dziesiątki tysięcy, tak iż nawzajem się deptali, zaczął mówić najpierw do
uczniów swoich: Wystrzegajcie się zaczynu faryzeuszów, to jest obłudy.
12.2. Albowiem nie ma nic zasłoniętego, co by nie miało być odsłonięte, ani nic tajnego, co nie będzie poznane.
12.3. Odwrotnie, co powiecie w ciemności, będzie słyszane w świetle, a co powiecie do ucha w komorach, gło-
szone będzie na dachach.
12.4. Powiadam zaś wam, przyjaciołom moim, nie bójcie się zabijających ciało, którzy potem nic więcej nie
uczynią.
24
12.5. Pokażę wam, kogo macie się bać. Bójcie się tego, który po zabiciu ma władzę wrzucić do Gehenny. Tak
powiadam wam, tego się bójcie.
XV. Ważniejsi od wróbli
12.6. Czy pięciu wróbli nie sprzedaje się za dwa asy? A ani jeden z nich nie jest zapomniany przez Boga..
12.7. Lecz nawet włosy na głowach waszych są wszystkie policzone. Nie bójcie się. Wy więcej znaczycie niż
wiele wróbli.
12.8. Powiadam zaś wam: Każdy, kto mnie wyzna przed ludz
mi, tego i Syn Człowieczy wyzna przed aniołami
Bożymi/ Bogiem.
12.9. Kto zaś wyprze się mnie przed ludz
mi, tego i ja się wyprę przed aniołami Bożymi
12.10. A każdemu, kto powie słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone. Temu jednak, co by
zbluz
nił przeciwko Duchowi Z
więtemu, nie będzie odpuszczone.
12.11. A gdy was postawią przed synagogi, urzędy i władze, nie troszczcie się, jak i czym się obronicie, lub co
powiecie.
12.12. Albowiem Duch Z
więty pouczy was w tej właśnie godzinie, co trzeba powiedzieć.
12.13. I rzekł ktoś z tłumu do niego: Nauczycielu, powiedz bratu memu, aby podzielił się ze mną spadkiem.
12.14. A on mu rzekł: Człowieku, kto mnie ustanowił sędzią lub rozjemcą nad wami?
12.15. Rzekł zaś do nich: Uważajcie i wystrzegajcie się wszelkiej chciwości, dlatego że nie [jest tak, że] gdy
ktoś opływa [w bogactwa] jego życie zależy od tego co posiada.
12.16. I powiedział im podobieństwo: Pewnemu bogaczowi obrodziło pole.
12.17. I rozważał w sobie: Co mam uczynić, skoro nie mam już gdzie gromadzić moich plonów?
12.18. I rzekł: Uczynię tak: Zburzę moje składy, a zbuduję większe i zgromadzę tam wszystko zboże swoje i do-
bra.
12.19. I powiem do duszy swojej: Duszo, masz wiele dóbr złożonych na wiele lat. [[Odpocznij, jedz, pij, wesel
się!]]
12.20. A rzekł Bóg: Głupcze! Tej nocy zażądają duszy twej od ciebie. Czyje będzie to, co przygotowałeś?
12.21. [[Tak [będzie] z tymi, którzy skarby gromadzą dla siebie, nie będąc bogatymi wobec Boga.]]
12.22. I rzekł do uczniów swoich: Dlatego powiadam wam: Nie martwcie się życiem, co zjecie, ani ciałem swo-
im, co wdziejecie.
12.23. %7łycie bowiem jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie.
12.24. Spójrzcie na kruki, że nie sieją ani żną, nie mają spichlerza ani składnicy, a jednak Bóg żywi je. O ileż
więcej wy jesteście warci niż ptaki!
12.25. Któż z was martwiąc się potrafi dodać do swojego wzrostu łokieć?
12.26. Jeśli więc najmniejszej rzeczy nie potraficie, czemu o pozostałe się martwicie?
12.27. Spójrzcie na lilie. Nie pracują ani nie przędą. Powiadam zaś wam: Nawet Salomon w całej swej chwale
nie był tak przyodziany, jak jedna z nich.
12.28. Jeśli więc trawę polną, która dziś jest, a jutro będzie w piec wrzucona Bóg tak przyodziewa, o ileż bar-
dziej was, małowiernych?
12.29. Więc i wy nie pytajcie, co zjeść i co wypić, i nie niepokójcie się.
25
12.30. Bo tego wszystkiego poganie w świecie poszukują. Ojciec wasz zaś wie, że tego potrzebujecie.
12.31. Lecz szukajcie Królestwa jego, a tamto będzie wam dodane.
12.32. Nie bój się, mała trzódko! Gdyż upodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo.
12.33. Sprzedajcie co macie i dawajcie [jako] jałmużnę. Uczyńcie sobie sakwy nie niszczejące i zasób niewy-
czerpany w niebiosach, gdzie złodziej nie ma przystępu, ani mól nie niszczy.
12.34. Albowiem gdzie jest zasób twój, tam i serce twoje będzie.
12.35. Niech biodra wasze będą przepasane i świece zapalone.
12.36. Wy zaś bądz
cie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy [to] powróci z wesela, aby gdy przyj-
dzie i zapuka zaraz mu otworzyć
12.37. Szczęśliwi owi niewolnicy, których pan zastanie czuwających gdy przyjdzie. Amen powiadam wam, iż
się przepasze i ułoży ich [przy stole]. I obchodząc, będzie im usługiwał.
12.38. Czy/Gdy przyjdzie o drugiej, czy o trzeciej/ porannej straży, a tak ich zastanie, szczęśliwi oni!
12.39. Tego zaś się dowiedzcie, że gdyby wiedział pan domu, o której godzinie przyjdzie złodziej, nie dopuścił-
by, by włamano się do jego domu. [ Pobierz całość w formacie PDF ]